سقوط و زمین خوردن عامل مهم آسیب در سنین بالای 65 سال و مهمترین علت مرگ در اثر آسیب است.

به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیشتر زمین خوردن ها در منزل اتفاق می افتد، آسیب های ناشی از زمین خوردن شامل شکستگی لگن و استخوان ران و کوفتگی عضله های این ناحیه و شکستگی مهره های کمری و ساعد است. 

یک بار زمین خوردن ممکن است موجب ایجاد نگرانی و ترس از راه رفتن و از دست دادن اطمینان شخص به خود شده و فرد به خاطر این ترس، زمین گیر شود.

وجود نشانه هایی مانند گیجی، ضعف و اشکال در راه رفتن و بیماری های سیستم عصبی مانند «پارکینسون» می توانند فرد را مستعد زمین خوردن کنند.

عوامل محیطی مانند راه رفتن روی سطح لغزنده، قالیچه هایی که زیر پا لیز می خورند، نور کم و موانع می توانند سبب زمین خوردن شوند؛ استفاده از داروهای خواب آور، ضعف عضله های اندام تحتانی و تغییر حالت پاها نیز، از عوامل دیگر هستند.

- عوامل خطر سقوط در محیط زندگی باید شناسایی و اصلاح شوند.

- از انجام کارهایی که همراه با خطر سقوط هستند نظیر بالا رفتن از نردبان، خودداری شود.

- از پوشیدن کفش و دمپایی هایی که خطر لیزخوردگی دارند، مانند دمپایی ابری روی سطوح سرامیک مرطوب خودداری و از کفش های آج دار استفاده شود.

- حمام، خطرناک ترین محل در منزل است؛ در زیر دوش حمام از کفی های پلاستیکی آج دار استفاده شود. کفپوش حمام باید غیرلغزنده باشد و در صورت زیاد بودن مدت ایستادن در حمام، می توان از دوش سیار و یک صندلی استفاده کرد.

- وجود آب در سطح آشپزخانه، سبب لیزخوردگی می شود و باید به سرعت آن را خشک کرد.

- بهتر است از فرش هایی که الیاف آنها بلند است یا به مرور زمان فرسوده شده، استفاده نشود.

- ریشه های اطراف فرش، می تواند سبب زمین خوردن شود، باید آنها را زیر فرش قرار داد.

- از قالیچه های کوچکی که به علت اتکای کم احتمال دارد در زیر پا لیز بخورد، استفاده نشود.

- در نقاطی که خطر سقوط زیاد است مانند حمام، دستشویی و پله ها، از دستگیره استفاده شود.

- از توالت فرنگی استفاده شود.

- بلند شدن ناگهانی از روی توالت فرنگی می تواند سبب زمین خوردن شود.

- کوتاهی توالت فرنگی نیز می تواند موجب زمین خوردن شود.

- ارتفاع تخت باید به اندازه ارتفاع کف پا تا کشکک زانو (نزدیک به 45 سانتیمتر) باشد.

- از تشک هایی که کناره آنها نرم شده، استفاده نشود، زیرا ممکن است موجب افتادن فرد از تخت شود.

- از صندلی های کوتاه استفاده نشود؛ ارتفاع صندلی باید نزدیک به 35 تا 40 سانتیمتر باشد، صندلی باید دسته دار باشد و دسته صندلی تا محل نشستن نزدیک به 18 سانتیمتر ارتفاع داشته باشد؛ دسته صندلی 5 سانتیمتر از پایه آن جلوتر باشد.

- قفسه وسایل در آشپزخانه نباید بسیار بلند یا بسیار کوتاه باشد.

- دمای پایین اتاق ممکن است سبب کاهش دمای بدن و به دنبال آن زمین خوردن شود؛ دمای اتاق در زمستان باید نزدیک به 22 درجه سانتی گراد باشد.

- محیط زندگی منظم باشد، وجود اسباب بازی روی زمین، عامل مهمی در زمین خوردگی است.

- انجام یک برنامه منظم ورزشی برای تقویت عضله ها ضروری است.

- حاشیه پایین چارچوب در اتاق محل شایعی برای زمین خوردگی است؛ بهتر است آن را با برچسب یا رنگ قرمز مشخص کرد.

- مبلمان و وسایل به نحوی چیده شوند که کمترین خطر برخورد وجود داشته باشد؛ از تغییر دکوراسیون مکرر مبلمان و میز و صندلی پرهیز شود؛ از گذاشتن وسایل و ظروف روی زمین خودداری شود.

- تلفن در جایی قرار گیرد که سیم آن سبب زمین خوردن نشود.

- انجام بعضی از حرکات ورزشی برای بیماران مبتلا به «استئوپروز» مناسب نیست؛ ورزش هایی که فشار بسیاری به استخوان های ضعیف این بیماران وارد می کنند، ورزش های «دینامیک شکمی» مانند دراز و نشست، چرخش کمر و بالاتنه و خم شدن که می توانند به مهره ها آسیب وارد کنند.

در فعالیت های روزانه، انجام حرکاتی مانند خم شدن برای برداشتن چیزی از روی زمین نیز، در این بیماران ممنوع است. /103

«نغمه قربانی»، کارشناس بیماری های غیرواگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز

پایان خبر