شپش و افزایش خطر آلودگی به آن در فصل مدارس
وجود شپش سر، بدن و شپشک عانه را روی بدن شخص آلوده، «پدیکولوزیس» می نامند.
وجود شپش سر، بدن و شپشک عانه را روی بدن شخص آلوده، «پدیکولوزیس» می نامند.
به گزارش روابط عمومی دانشکده بهداشت شیراز، شپش از زمره بیماری های انگلی پوست انسان و یک مشکل بهداشت عمومی در سراسر جهان است. بیماری در هر دو جنس (زن و مرد) دیده می شود اما در دختر بچه ها شایع تر است. شیوع سنی خاصی ندارد، اما شپش سر بیشتر در بچه ها دیده می شود. پدیکولوزیس شایع ترین آلودگی های انگلی در سراسر دنیاست که می تواند موجب طرد اجتماعی افراد و خانواده های مبتلا شود. همچنین می تواند افت تحصیلی دانش آموزان به علت بی خوابی ناشی از خارش شبانه را به همراه داشته باشد.
نقش شپش به عنوان ناقل تعدادی از بیماری ها از قبیل تیفوس، تب راجعه اپیدمیک و تب خندق، از اوایل قرن اخیر شناخته شده است که از نظر اهمیت به عنوان شاخص بیماری های آمیزشی می تواند مورد توجه قرار گیرد؛ اگر چه در مناطق متعددی بهبود وضعیت بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی تاثیر به سزایی در کاهش آلودگی به شپش داشته است؛ اما در زمان جنگ و در محل های پر جمعیت به علت توجه نکردن به بهداشت فردی و محیط، امکان ایجاد اپیدمی های بزرگ وجود دارد. شپش به جامعه و یا طبقه اجتماعی خاصی مربوط نیست. به ویژه اینکه در اپیدمی ها می تواند اقشار مختلف جامعه را مبتلا سازد.
در روش انتقال مستقیم، تماس فرد آلوده با فرد سالم باعث انتقال انگل می شود. در مکان هایی که افراد به طور گروهی با یکدیگر زندگی می کنند، انتقال این انگل بسیار ساده است، از جمله پادگان ها، آسایشگاه ها، مهد کودک ها، مدارس و به ویژه مدارس ابتدایی که کودکان در هنگام بازی یا کار سر خود را به یکدیگر می‌چسبانند.
در روش انتقال غیرمستقیم که شامل استفاده از لوازم شخصی فرد آلوده از جمله استفاده ازپوشاک، رختخواب، شانه و برس است انتقال صورت می گیرد.
شپش ها هنگامی که دمای بدن میزبان پایین تر و بالاتر از عادی باشد بدن میزبان را ترک می کنند. مناسب ترین دما برای تحمل شپش ها در بدن میزبان 35 تا 39 درجه سانتی‌گراد است. شپش های سر انگل هایی اجباری هستند، یعنی نمی توانند بدون وجود میزبان خود زندگی کنند. این گونه از شپش ها تنها قادر به زندگی در بدن میزبان انسانی هستند. افزایش شیوع آلودگی به شپش سر در میان دانش آموزان مدارس و روند رو به تزاید مصرف ترکیبات پدیکولوساید همراه با شواهدی در مورد شکست درمانی آنها، احتمال ایجاد مقاومت در شپش ها را مطرح می کند. پیشگیری از شپش سر باعث ارتقای سلامت جسمی و روانی افراد اجتماع می شود./101
«مرضیه شهریاری»، کارشناس ارشد حشره شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز
نقش شپش به عنوان ناقل تعدادی از بیماری ها از قبیل تیفوس، تب راجعه اپیدمیک و تب خندق، از اوایل قرن اخیر شناخته شده است که از نظر اهمیت به عنوان شاخص بیماری های آمیزشی می تواند مورد توجه قرار گیرد؛ اگر چه در مناطق متعددی بهبود وضعیت بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی تاثیر به سزایی در کاهش آلودگی به شپش داشته است؛ اما در زمان جنگ و در محل های پر جمعیت به علت توجه نکردن به بهداشت فردی و محیط، امکان ایجاد اپیدمی های بزرگ وجود دارد. شپش به جامعه و یا طبقه اجتماعی خاصی مربوط نیست. به ویژه اینکه در اپیدمی ها می تواند اقشار مختلف جامعه را مبتلا سازد.
در روش انتقال مستقیم، تماس فرد آلوده با فرد سالم باعث انتقال انگل می شود. در مکان هایی که افراد به طور گروهی با یکدیگر زندگی می کنند، انتقال این انگل بسیار ساده است، از جمله پادگان ها، آسایشگاه ها، مهد کودک ها، مدارس و به ویژه مدارس ابتدایی که کودکان در هنگام بازی یا کار سر خود را به یکدیگر می‌چسبانند.
در روش انتقال غیرمستقیم که شامل استفاده از لوازم شخصی فرد آلوده از جمله استفاده ازپوشاک، رختخواب، شانه و برس است انتقال صورت می گیرد.
شپش ها هنگامی که دمای بدن میزبان پایین تر و بالاتر از عادی باشد بدن میزبان را ترک می کنند. مناسب ترین دما برای تحمل شپش ها در بدن میزبان 35 تا 39 درجه سانتی‌گراد است. شپش های سر انگل هایی اجباری هستند، یعنی نمی توانند بدون وجود میزبان خود زندگی کنند. این گونه از شپش ها تنها قادر به زندگی در بدن میزبان انسانی هستند. افزایش شیوع آلودگی به شپش سر در میان دانش آموزان مدارس و روند رو به تزاید مصرف ترکیبات پدیکولوساید همراه با شواهدی در مورد شکست درمانی آنها، احتمال ایجاد مقاومت در شپش ها را مطرح می کند. پیشگیری از شپش سر باعث ارتقای سلامت جسمی و روانی افراد اجتماع می شود./101
«مرضیه شهریاری»، کارشناس ارشد حشره شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز
نظر دهید